Make a joyful noise unto the Lord
Eindelijk nu was de laatste Sabbat van het jaar aangebroken. Vandaag zouden Rowena, Revaline en Joshua als 'combo' hun debuut beleven. Ook Danian had een deel in het programma. Op zo'n hoogtijdag zou mijn Oma ook van de partij zijn.
Ik was nipt op tijd om mee te kunnen. Vijf minuten later en ik had moeten lopen. Op zich niet erg, omdat het kerkgebouw van de gemeente Rooi Congo op maar een paar minuten loopafstand staat.
Opnieuw waren de mensen (andere dan vorige week) hartstikke blij om ons te zien. Het was wel aangenaam dat de nodige aandacht naar mijn Oma ging. Mijn moeder opende de dienst en al gauw was het tijd voor het zendingsbericht. Ik was gevraagd om dit te doen, maar het moest wel in het Papiamento. Dat zou voor mij voor het eerst zijn dat ik in het openbaar in het Papiamento zou spreken.
Daarna was het combo aan de beurt. De aanwezigen waar enthousiast over hun optreden en dit werd met een luide "Amen" te kennen gegeven. Ook Danian's kennis van de verzen die hij moest opzeggen werden gewaardeerd. De kinderen waren blij dat het voorbij was.
Na de dienst was er een potluck, maar dan op zijn Congo Weg's. Dat wil zeggen dat het helemaal niet van iedereen verwacht wordt om wat mee te nemen om met anderen te delen, maar dat er bepaalde mensen van te voren worden gevraagd om wat te bereiden. En volgens goed Adventistisch gebruik is het natuurlijk ruim voldoende. De gasten werden eerst bediend, dus moesten we eraan geloven. Voor de kinderen waren er wat kleinere borden dan voor de volwassenen. Maar erg nuttig was dat niet, omdat er toch evenveel werd opgeschept, waardoor de kinderen zo'n berg op hun bord kregen opgediend.
Na wat nagepraat te hebben zijn Amanda, Joshua en ik wat eerder naar huis gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten